Το 1936, ο Σταύρος Λαναράς αποφάσισε να δημιουργήσει μια φιλαρμονική, αποκλειστικά από εργάτες του εργοστασίου της οικογένειάς του, «Εριοκλωστήρια Ναούσης Αφοί Χριστοδ. Λαναρά». Έφερε μουσικά όργανα από την Τσεχοσλοβακία με δικά του έξοδα και έκανε τη φιλαρμονική της «Εριολάν». Αργότερα το 1939, έκανε επίσημο το σωματείο του, με την επωνυμία Αθλητικός Σύλλογος «Εριολάν», με την ιδρυτική απόφαση 270/17-8-1939 του πρωτοδικείου Βέροιας. Υπεύθυνος για το τμήμα της φιλαρμονικής από το προσωπικό του εργοστασίου, ήταν ο Χρήστος Τάκης.
Ο πρώτος δάσκαλος της φιλαρμονικής Λαναρά ήταν ο Χατζηαντωνίου, ένας μόνιμος λοχίας από τη στρατιωτική μουσική της Βέροιας, ο οποίος, πριν το 1936, ήταν αρχιμουσικός και στη φιλαρμονική της «Αθηνάς». Μετά από τον Χατζηαντωνίου, το 1938, προσελήφθη ως αρχιμουσικός ο Αντώνης Βελιγδένης, που κράτησε τη φιλαρμονική μέχρι την κήρυξη του πολέμου, το 1940. Οι πρόβες της μπάντας γίνονταν σε μια αίθουσα του εργοστασίου Λαναρά.
Τα μέλη της φιλαρμονικής ήταν αποκλειστικά εργάτες του Λαναρά, δούλευαν συνέχεια στην πρωινή βάρδια και μένανε μέχρι τις 5 το απόγευμα για τις πρόβες της μπάντας. Ο Σταύρος Λαναράς επειδή οι μουσικοί με τις πρόβες κουράζονταν περισσότερο, εκτός από το μισθό, τούς έδινε επιπλέον 100 δραχμές το μήνα.
Λόγω των πολιτικών συνθηκών (δικτατορία Μεταξά), όλοι οι μουσικοί της φιλαρμονικής συμμετείχαν στις παρελάσεις υποχρεωτικά με τη στολή της Ε.Ο.Ν, της νεολαίας του Μεταξά, που ήταν και η επίσημη στολή της μπάντας.
Τελευταία επίσημη εμφάνιση της φιλαρμονικής του Λαναρά, ήταν την 4η Αυγούστου του 1940.
Η φιλαρμονική του Λαναρά σε κατάθεση στεφάνων στο κιόσκι το 1938
Με τον ερχομό της γερμανικής κατοχής, η φιλαρμονική διαλύθηκε και ορισμένα μέλη της πήραν τα όργανα στο σπίτι, με σκοπό να τα διαφυλάξουν. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, δυστυχώς, κάποια όργανα για λόγους επιβίωσης κυρίως, πουλήθηκαν.
Η φιλαρμονική του Λαναρά στα κάλαντα το 1940-41.
Κατά τη δημιουργία της Φ.Ε.Ν το 1958 πολλοί από τους παλιούς μαθητές της «Εριολάν» παρέδωσαν τα μουσικά όργανα που είχαν στο σπίτι τους, βοηθώντας έτσι στη δημιουργία της φιλαρμονικής της Νάουσας που υπάρχει μέχρι σήμερα.
Οι πληροφορίες της δημοσίευσης είναι από το βιβλίο «ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΝΑΟΥΣΗΣ» που έγραψε ο κ. Χρήστος Ζάλιος και εκδόθηκε το Φθινόπωρο του 2005 από τη Φιλαρμονική της Νάουσας.
